E-bültene 
Yunus Emre Sarı1 
Özet
Aritmiler, konjenital kalp hastalığı ameliyatlarından sonra sık görülen komplikasyonlardır. Postoperatif junctional ektopik taşikardi (PJET), çocuklarda kon-jenital kalp cerrahisi sonrası en sık görülen aritmilerdendir. Genellikle kendi kendini sınırlar; ancak sıklıkla hemodinamik dengesizliğe ve düşük kalp de-bisine neden olur. Tedavisinde en yaygın kullanılan antiaritmik ilaç olan amiodaron, önemli hemodinamik ve proaritmik yan etkileri ile bilinir. İvabradin, sinoatriyal (SA) düğümde yüksek seviyelerde bulunan If iyon akımı üzerinde etki eder. If akımı, kendine özgü özellikleri ve hücre içine sodyum akımını sağla-masıyla, yavaş diyastolik depolarizasyonda ve devamında ana rol oynar. İvabradin, If akımını doza bağımlı bir şekilde seçici olarak inhibe eder. Bu özelliği, ivabradini klinik çalışmalarda kullanılabilir kılmıştır. Bu özellik sayesinde, ilk olarak diğer klasik tedavilere dirençli konjenital JET vakasında başarıyla kul-lanılmıştır. Daha sonrasında vaka raporları aracılığıyla PJET’li infantlarda etkinliği gösterilmiştir. Bu derlemede, literatür bilgileri PJET ve ivabradin hakkında genel bilgiler ile PJET sırasında ivabradin kullanımı hakkında gözden geçirilmiştir.
Abstract
Arrhythmias are common complications following congenital heart disease surgeries. Postoperative junctional ectopic tachycardia (PJET) is the most frequently encountered arrhythmia after pediatric congenital heart surgery. While it is generally self-limiting, it frequently leads to hemodynamic instability and reduced cardiac output. Amiodarone, the most commonly used antiarrhythmic for its treatment, carries significant risks of hemodynamic and proarrhythmic side effects. Ivabradine targets the If ion current, which is present in high concentrations in the sinoatrial (SA) node. The If current is crucial for initiating and sustaining slow diastolic depolarization due to its unique characteristics and its role in facilitating sodium influx into cells. Ivabradine selectively inhibits the If current in a dose-dependent manner. This property has facilitated the inclusion of ivabradine in clinical trials. Initially, it was successfully employed in a case of congenital JET resistant to other traditional therapies. Subsequently, its efficacy in infants with PJET has been demonstrated through case reports. This review assesses literature on PJET and ivabradine, focusing on the use of ivabradine during PJET episodes.
